Socijalna anksioznost je više od obične treme ili stidljivosti. To je intenzivan strah od socijalnih situacija koji može da onemogući svakodnevni život i smanji njegov kvalitet. AlSocijalna anksioznost može se lečiti uz pomoć farmakoterapije i psihoterapije.

Nastanak Socijalne Anksioznosti

Socijalna anksioznost se često razvija u ranim tinejdžerskim godinama, mada se može javiti i ranije ili kasnije. Kao i mnogi oblici anksioznosti, socijalna anksioznost ima korene u kombinaciji genetskih, bioloških, okruženjskih i psiholoških faktora. Traumatska iskustva, poput izloženosti vršnjačkom nasilju, mogu takođe da doprinesu razvoju ovog stanja.

Simptomi Socijalne Anksioznosti

Osobe sa socijalnom anksioznošću često se osećaju preplavljeno i paralisano u socijalnim situacijama. To može uključiti simptome poput intenzivne treme, znojenja, crvenjenja, ubrzanog srčanog ritma, mučnine, a u nekim slučajevima i paničnih napada. Osim toga, strah od budućih socijalnih situacija može dovesti do izbegavanja tih situacija, što dodatno ograničava svakodnevni život i socijalne aktivnosti.

Lečenje Socijalne Anksioznosti

Lečenje socijalne anksioznosti uključuje kombinaciju lekova i psihoterapije. Farmakoterapija podrazumeva antidepresive, anksiolitike ili beta-blokatore koji pomažu u smanjenju simptoma anksioznosti.

Psihoterapija, naročito kognitivno-bihevioralna terapija (KBT), često je vrlo efikasna u lečenju socijalne anksioznosti. Kroz KBT, pacijenti uče kako da prepoznaju i promene negativne misaone obrasce koji doprinose anksioznosti.

Krajnji cilj terapije je da pacijenti steknu veću samopouzdanje i veštinu suočavanja sa socijalnim situacijama, umanjujući na taj način strah i anksioznost.